|
Məlahət Yusifqızının 50 yaşı
Qaramuradlı Məlahət Yusifqızının - qadın yazarlar arasında öz fərdi dəst-xətti, deyim və duyum tərzilə seçilən şairəmizin 50 yaşı tamam olur. Otuz il yazıb-yaratmasına baxmayaraq, Məlahət xanımın indiyə qədər cəmi 2 şeir kitabı nəşr edilib. Səbəbi odur ki, Məlahət xanım şeirə, poeziyaya məsuliyyətlə yanaşır, tez-tez çap olunmaq, görünmək xatirinə deyil, oxucu yaddaşında iz buraxmağa çalışır.
Məlahətin şeirlərində diqqəti cəlb edən, oxucunu özunə çəkən bir cəhəti xüsusi qeyd etmək olar - o da mövzu rəngarəngliyidir. O, ən adi bir hadisəni belə mənalandıra bilir, yaxud hamımızı düşündürən ağrılı-acılı problemlərə münasibət bildirir - güldən də, çiçəkdən də yazır, əsgər qeyrətindən də, anadan da, atadan da yazıb, onlara kəmetina olan oğullardan da... Bir sözlə, öz şair dünyasında böyük Dünyanı əks etdirməyə çalışıb.
Şairə bacımıza uzun ömür, xoş günlər və əlbəttə, yaradıcılıq uğurları diləyirik.
V.Əzizoğlu
DEYƏCƏYİM İKİ SÖZ
20 ildi deyəcəyim bir söz var sənə.
20 ildi yad sözlərlə doludu qulağın.
Cox varlarla birgə
bir igidin ömrü var
bu 20 ilin içində.
Hələ dörd övladımızı demirəm.
Yupyumşaqdı ürəyin, deyirlər.
Böyükdü, təmizdi sevgin, deyirlər.
Yaxşı oğul,
yaxşı qardaş,
yaxşı yoldaşsan, deyirlər.
Ömründən
bizə pay düşmədi
hər kəsə yararlı olduğundan.
Bizə pis oldun
hər kəsə yaxşı olduğundan.
Saxta, dayaz sevgilər kimi
quru mükafatların tükənəcək
ömrünün öləzi çağında.
Onda,
bax, onda
görəcəksən sevgimizin dərinliyini.
Bax, onda atacaqsan
özünü o dərinliyə.
Boğulacaqsan şəksiz o dərinlikdə.
Yazıqlar olacaq yenə bizə!
Dinləməyi bacarsaydın,
Üzməyi öyrən! - deyəcəkdim sənə
bu 20 ildə.
İŞİ ASANLAŞDI
Ürəklərin talan,
doğruların yalan olduğu,
cəllad kötüyünün,
dar ağacının yığışdırıldığı,
güllələnmənin götürüldüyü,
150 min adamı öldürənlə
bir adamı öldürənin
hökmünün bir verildiyi
Yer üzündə
asdılar SƏDDAM HÜSEYNİ!
Günahının,
suçunun
nə olduğunu
həm bildi,
həm bilmədi Yer üzü.
Bilənlər bilməzliyə,
bilməyənlər ögeyliyə vurdu özünü.
Ölümdən qaçmaq bildilər
ölümə qaçmağı.
Yer üzündə işi asanlaşdı
ƏZRAİLin.
DÜŞMƏN ÇIXDI
Dost bilib, çörək kəsdiklərimə
Görməyibsən, gör indidən.
Üçü haqdan, beşi dindən.
Yüz danışım çeşidindən,
Keçən keçdi, olan oldu.
Qismət kəsdim çox dost ilə,
Vədə verdi aya, ilə.
Yolum düşdü yalangilə,
Doğru idim, yalan oldum.
Ad çəkmirəm, adı qalar.
Anam bilər, gözü dolar.
Dedim, gəlib dostum olar,
Düşmən çıxdı, talan oldum.
SƏN RUH XƏLİLSƏN DAHA
Xəlil Rza Ulutürkə
İşin axırı idi, təklənib, qəribsədim.
Kitabın önümdədi, heyif ki, yoxsan, dedim.
Sən ulu Xəlil idin, sən dədə Xəlil idin.
Ən ağır, ən sanballı rütbədə Xəlil idin.
Tutmuşdun yaddaşları ulutürklüyün ilə.
"Şəngülüm, Şüngülümə", şərə görklüyün ilə.
Şeytan qorxurdu səndən, sən haqqın nərəsiydin.
Ağzından od püskürən azadlıq kürəsiydin.
Çox dolanıb-gəzərdin yaralı aslan kimi,
Ruhun tutan insanı tutardın balan kimi.
İçində zərrə qədər qısqanclığın yox idi.
Şan-şöhrətə uymazdın, gözün-könlün tox idi.
Sonda təslimi vardı səndən yan keçənlərin.
Ömrü yetə bilmədi sevgini ölçənlərin.
Örnək olmaq dərsini verdin yurddaşlarına.
Səni Əlhəd daşıtək vurdular başlarına.
Xəlil tərbiyəsindən çıxanlar bozqurd oldu.
Torpağın adı torpaq, yurdun adı yurd oldu.
Oğlunun adı ilə torpaq dəyişdi adı.
İstəyinin çeşidi bildirdi dostu, yadı.
Heç kəsə bənzəmirdin, ayıq gözün dörd idi.
Özün Nəhəng Xəlildin, dərdin nəhəng dərd idi.
Dərdin böyütdü səni, dərdin ucaltdı göyə.
Göyləri tökdün yerə, yurd deyə, Təbriz deyə.
Yurd Təbrizi dolanıb, Təbrizsiz gəzmədin sən.
Torpaq Təbrizin oldu, Təbrizsiz dözmədin sən.
Bir tərəfdən vuranlar bir tərəfdən tutdular.
Sənin kim olduğunu bildilər, unutdular.
Ölümünlə çaşdırdın sonda ağlıçaşları.
İndi də öz ruhunla tutmusan yaddaşları.
Ruhunun pöhrəsində neçə yaddaş göyərir.
Ruhun dolanan yerdə şərə savaş göyərır.
Sən Ruh Xəlilsən daha, ruhlar ölmür, bilirsən.
Bu gün də öz ruhunla ruhsuzlara gülürsən.
Ruhun köməyimizdi, deyirəm, Dədə Xəlil!
Öndə də bizimləsən, son həmlədə də, Xəlil!
PİŞİK GƏZDİRƏN OĞLAN
Qucağında pişik gəzdirən oğlan!
Ha yandan gəlirsən, yolun haradır?!
Görkəmindən yağmır ərlik, ərənlik,
Görkəmin can üzüb, könül qanadır.
Sənin soyun, kökün aslan ovlayıb.
Aslana güc gəlmək ərlik sayılıb.
Hünər göstərməyən seçilib eldən,
Əli qandallanıb, gözü ovulub.
De, niyə babana çəkmədin, bala!
Atanmı döyüşsüz qoydu cəbhəni?!
Ər yaraq oynadıb, yaraq qurşayar.
Pişik gəzdirəndən ər olmaz bala.
BAĞLAMASI GƏLİR HƏLƏ ANAMIN
Salam, Məlahət!
Öpürəm hamınızı.
Şüşə qabda yağ, -
qartop kisədədir.
Kəklikotu, - qurudarsan.
Gicitkən və başqaları.
Qatıq süzməsi, -
xalan yaylaqdan göndərib.
Bağlaması gəlir hələ anamın,
Üstündə də kiçik kağız parçası.
Seçmək olur, ayaqüstü yazılıb,
Bu məktubu, bu bağlama, çantası.
Kəklikotu, daşyarpızı, gicitkən,
Dəstə tutub, çəmənini göndərib.
Yığışdırıb, ələ gələn nəyi var,
Bir bölgəni üzü bəri döndərib.
Əllərinin istisini götürdüm,
Atamsızlıq ağrısını gizlədib.
Vaxt var idi, atam özü gələrdi,
Hər tətildə mən atamı gözlərdim.
Gəlməsə də, varlığını duyurdum,
Atam vardı o mənzilin başında.
İndi elə yuxalanıb ürəyim,
Hikməti var atam adda daşın da.
Qəbirlənib, dogmalaşdı daş necə,
Can deyəndə, atam düşdü yadıma.
Soy-kökünün qəbri ilə bəllənib,
Yazılırmış yurd adamın adına.
Atam torpaq, anam torpaq, mən torpaq,
Gor çatlayar sabahına çatmasa.
ATAMI İTİRDİYİM GÜN
Atamı itirdiyim gün
Ömrün tənidi, deyəsən.
Atamsız başladı bu gün,
Bu gün yenidi, deyəsən.
Atamın gözü çəkildi.
Bəti-bənizi çəkildi.
Yol boyu izi çəkildi,
Yol səmənidi, deyəsən.
Bizə son baharı qaldı.
Dovlət ilə varı qaldı.
Yarı getdi, yarı qaldı,
Çöl-çəmənidi, deyəsən.
ÇIXDIM
Dünənin uşağı idim,
Gəlib, başdaşından çıxdım.
Atamın qəbrinə enən
Duzlu göz yaşından çıxdım.
Çıxdım mələyə göründüm.
Çərxi-fələyə göründüm.
Kələk-küləyə göründüm,
Haqqın yaddaşından çıxdım.
Yeri dəyişdi haqq-sayın.
Üzü döndü yazla yayın.
Səmtinə üzdüyüm çayın
Qayıdıb, başından çıxdım.
ÇÖLÜMDƏN QAÇDIĞIM YERDƏ
Baş fırlandı bircə sirdə.
Haqdan qaçdı ocaq, pir də.
Çölümdən qaçdığım yerdə,
İçimdən qaça bilmədim.
Görən məni dərdə dərdi.
Dərib, əlacına sərdi.
Hər kəsə açılan dərdi
Özümə aça bilmədim.
Dad əlindən ev yıxanın,
Tüstüsü əyri çıxanın!
Yatıbdı, qaraçuxamın
İçində uça bilmədim.
Ağatım var, Ağoğlanam.
Çətin bu yoldan usanam.
Dağılıb naxışım, xanam,-
Möhtacam taca, - bilmədim.
Baş fırlandı bircə sirdə,
Haqdan qaçdı ocaq, pir də.
Çölümdən qaçdığım yerdə,
İçimdən qaça bilmədim.
|
|
