Günlər uzanmağa başlayandan qışın qaranlıq gecələri get-gedə daralır, bahara doğru işıq yolu qısalır. İşıq payı artan hər gün bizi yaza yaxınlaşdırır. Su çərşənbəsində uşaqların qaladığı tonqallar o biri çərşənbələrin yolunu işıqlandırır…
Nəhayət gecə-gündüz bərabərliyində yaz taxtına çıxır. Qışın qar ömrü baharın ilıq baxışlarına tabhaya bilmir. Əriməyə başlayır, selə-suya dönüb çaylar, irmaqlar boyu axıb gedir. Güneyləri yaşıla bürüyən otlar qüzehlərə doğru yeriyir, bənövşə oyanmaqda olan kolların dibindən boylanıb zərif boynunu sanki yaz önündə əyir. Quşların yaz sevinci aşıb-daşır, şaqraq nəğmələri selin-suyun aramsız şırıltısına qarışır. Qaranquşlar eyvanlarda, dam qıraqlarındakı yuvalarını salamat görüb quruldaşır, sanki bir-birinə göz aydınlığı verirlər.
Təbiətin başladığı bayram insanların ürəyində əks-səda tapır, ilk yazına göz açan körpələrin üzündə sevinc sayrışır, daha bir baharını yaşayan qocalar kövrəlir, az qala uşaq kimi sevinirlər.
Ürəyin kükrəyib,
qanın çağlayıb,
gözün gülməyinə sevinir adam.
Bir təpə başında
qışın ağlayıb,
yazın gülməyinə sevinir adam.
…Hansı pəncərəni, qapını açmır,
an-an döyündürmür hansı ürəyi?
Hansı bir qönçənin dodağı qaçmır,
qönçəyə döndərmir hansı ürəyi?..
Bayram xonçaları evləri bəzəyir, növbənöv şirniyyat süfrələrə düzülür, şamlar qədim əyyamların sorağı kimi şölə çəkib yanır, daha bir Novruz axşamına işıq tutur. Həyətlərdə çatılan tonqallar uşaqların bayram sevincini ərşə qaldırır.
Bu səbirsizliklə gözlənilən gün hamını xoş ovqata kökləyir, hamıya bir bayram sevinci bağışlayır, adamları görüşdürür, yaxınlaşdırır, birləşdirir.
Sonra yenə qayğılar, görüləsi işlər, nələr, nələr…
Qoy bu Novruzun qədəmləri sayalı olsun, torpağımıza xeyir-bərəkət, insanlarımızın hər birinə səadət gətirsin.
Yollarımız bütün sədd və maneələri tezliklə yarıb keçsin, körpülərimiz düşmən tapdağı altda inləyən bölgələrimizə uzansın, həyətlərdə bayram tonqalları alovlansın, evlərdə Novruz çıraqları yansın…
|
