|
Yüsif BALASAQUNLU
Bahar
("Qutadğu bilik"dən)
Doğardan (Şərqdən) əsib gəldi bahar yeli,
Dünyanı bəzəyərək açdı cənnət yolunu.
Qara yel mişk ilə doldu kafir getcək,
Bəzənmək dilər dünya
gözəlliklərini göstərərək.
Əzablı qışı süpürüb apardı yaz əsintisi,
Parlaq yaz yenə qurdu səadət yayın.
Qurumuş ağaclar yaşıl donun geyindi,
Bəzəndi al, sarı, göy, qızıl rənglə.
Şah İsmayıl XƏTAİ
Bahariyyə
("Dəhnamə"dən)
Qış getdi, yenə bahar gəldi,
Gül bitdivü laləzar gəldi.
Quşlar qamusu fəğanə düşdü.
Eşq odu yenə bu canə düşdü.
Yer sesdi qəbagi-xizrpuşan,
Cümlə dilə gəldi ləbxamuşan,
Sərvin yenə tutdu damənin su.
Sərv üstə oxudu taxtə gu-gu.
Qönçə dəhəni çəməndə xəndan,
Gülməkdən ənar açıldı dəndan.
Bülbül oxudu süfati-hicran,
Dəryada dür oldu əbri-neysan.
Durna uçuban həvayə düşdü,
Laçın oluban ovayə düşdü.
Alma ağacı dibindən sayə
Tən eylər idi buluda, ayə…
Yaşın yerə tökdü əbri-neysan,
Bülbüllər oxudu səd həzaran.
Mey bəslədi jalə hər vərəqdə,
Turac kitab oxur təbəqdə.
Qum-qum dər idi ağacda qumri,
Məst oldu bənövşə içdi xəmri.
Şax üstə qabaqlar astı halı,
Qu gərdənindən verir misalı.
Quş beşçələri ünü yuvadən,
Məktəb ünü tər gəlir həvadən
Boyandı zəmin həzar rəngə,
Övraqi-şəcər də təngə-təngə.
Neylufər açıldı suya girdi,
Pirahənini başına bürdi.
Çinar əlini çu rəqsə açdı,
Gah xırda zərin şəbanə saçdı.
Çaylar bulandı, yıxdı arxın,
Bağlar ağacı göyərtdi şaxın.
Yarpağı ağaclar üstə lərzan,
Kimisi çu tir, kimisi peykan.
Səh tuti axar şəkər kəlamın,
Qənd ilə pür etdi bəndü damın.
Döndü vətəninə cümlə quşlar,
Gəldi yuvasına qırlaquşlar…
Abbas TUFARQANLI
***
Budur gəldi bahar fəsli,
Dağların lalə vaxtıdı.
Açılıbdı qızıl güllər,
Bülbülün bala vaxtıdı.
Ağ AŞIQ
***
Sən baharın qonağısan,
Boynu buruq bənövşələr.
Eşq əhlilər qınağısan,
Boynu buruq bənövşələr.
Məcnun Leyla xəyalında,
Kərəm Əsli sorağında,
Qurbaninin qəm bağında
Boynu buruq bənövşələr…
Dirili QURBANİ
***
Başına döndüyüm a gözəl pəri,
Adətdir dərərlər yaz bənövşəni.
Ağ nazik əlinlə bir dəstə bağla,
Tər buxaq altına düz bənövşəni…
Tanrı səni xoş camala yetirmiş,
Səni görən aşiq əqlin itirmiş.
Mələklərmi dərmiş, göydən gətirmiş,
Heyıf ki, dəriblər az bənövşəni…
|
|
