KÖHNƏ GÖZƏLLƏMƏ

Tanrım, bu gözəli sən yaradıbsan,

Nurdan yoğurubsan mah camalını.

Tullayar tacını ayaqlarına

Görsə dərgahında şah, camalını.

Onu görənlərin gün deyil günü, -

Görürsən ərşdəki fəryadı, ünü...

Meh vurub oynadır siyah zülfünü, -

Gah köksünü örtür, gah camalını.

Məni bu heyrətdə bir az da əylə,

Ahımı xəncər et, bağrımı teylə –

Qanımı qaşına vəsməlik eylə,

Bəzəsin çəkdiyim ah camalını.

ƏMİ

Dərdyarı olardı dərd ola bilsə,

Biz çəkən nədisə hədərdi, əmi.

Qələmdən axanda qəm yığnağıdı,

Saza qaldıranda kədərdi, əmi.

Dünya dolanması qatıb başları,

Yar-yoldaş unudub yar-yoldaşları.

Könlü kəsəklərin, qəlbidaşların

Nə dərdi olacaq, nə dərdi, əmi?!

Necədi köksündə köz dolanmağın?

Getdi zamanası yüz dolanmağın.

Halal yaşamağın, düz dolanmağın

Astarı üzündən betərdi, əmi.

Başa dırmaşdılar baş əzdirənlər,

Ürək sındıranlar, qəlb üzdürənlər.

Daha can ha deyil biz gəzdirənlər,

Eləcə düşmənə çəpərdi, əmi.

İbrahim İlyaslı – yollarda gözü,

Vurğunudu sənli söhbətin, sözün.

Oxu, bu qoşmaya qıymat qoy özün,

Adına bağladım – nətəridi, əmi?!

BARIŞIR

Nə sirdi, bu xalq deyilən

Susub, ünüynən barışır?!

Yeddi yerə parçalanır,

Yeddi yönüynən barışır!

Odlara düşür, buzlayır,

Dərya içir, susuzlayır.

Yağı gönünü duzlayır,

Duzlu gönüynən barışır!

Qalan şey yalandı, yalan,

Bir sualdı mənə qalan: -

Kölənin köləsi olan

Hansı günüynən barışır?!

 YADINA DÜŞDÜM

Bu gün hardan doğdu belə? –

Gör kimin yadına düşdüm!

Şükür Sənə, görk eləyən,

Görkümün yadına düşdüm!

Qoşuldum ağlar səsinə,

Çəkildim çağlar səsinə.

Səs verdi dağlar səsinə, -

Ərkimin yadına düşdüm!

Aldatdı şeytan nəfəsi,

Atdım məni sevən kəsi.

Hər gün məni lənətləsin,

Hər kimin yadına düşdüm!

***

Oturub ömrün içində

çiçək şəkli çəkirəm.

Yalan rəngləri götürüb

gerçək şəkli çəkirəm.

Çəkirəm ciyərlərimə

faniliyin ətrini.

Məndən əziz tutan varmı

bu faninin xətrini?!

Kimsə bilməz nə çəkdirir

mənə mən çəkdiklərim.

Ölümlərə cücərirlər

olmağa əkdiklərim.

Dəryalar mənə çəkilir,

tufanlar məndən qopur.

Canıma odlar ələnir,

ruhuma sular hopur.

Şəkillənir qələmimdə

çoxdan ölmüş bir adam.

Mən şair deyiləm, yavrum,

mən bir dəli rəssamam.

 ŞEİR

Səni

Qana-qana

Yazmaq olmur,

Yaza-yaza

Qanmaq.

Sənə yetməyin

Bircə yolu var:

Yanmaq!!!

Yanmaq!!!

Yanmaq!!!

***

Narkomanlar və dəlilərdir

Bu məmləkətin ən bəxtəvər

Adamları.

Tənbəki, dərman və şərabdır

bu ölkədə ən gərəkli nemət.

Bir də dindən xəbərsiz mollalıqdı,

bir də üzlü üzüyolalıqdı.

Vəssəlam!

- Tamammı, əfəndim?

- Tamam, tamam!