KAMANÇA
Qəməsi
Kərəmin külündə
Köksünə yol salıb!
Habilin ürəyidi vallah!
Dünyasından asılı qalıb.
Açarsız aləmdə
Zəmanəsi bəndə düşüb,
bədləşən.
Məğrurluğa kişiliyi
kilidləşən!
Mənliyinə, məsləkinə
Haqsızlığın oxu süzən
kişilərin
İç harayı, iç səsidir
kamança!
Əsrlərin haqqa həsrət
Fəryadıdır,
Şah İsmayıl hikkəsidir
kamança!
Nənələrin qəm sığallı
Hörüyündən bənd olubdu
Sinəsinə ağ telləri!
Şəhidlərin nakam-nakam
Vətən ötən dilləri!
İniltisi
İnir-inir inildəyən
Babəkimin
Doğram-doğram qollarının
Damar-damar sızıltısı!
Ürəkləri göz yaşına
çəkə-çəkə,
Yerin-göyün nəşəsini
Ələmlərə çökdürən ah!
Sandığında sevgisinin ölümünə
«Qara kağız» yasa batan!
Qara yaylıq gəlinlərin
Qarımayan hönkürtünün nəqarəti:
«Of, Allah!»
Təzə xalı:
Şuşa adlı bir gözəlin
Natəvana ağı deyən zümzüməsi!
Xan əminin əsir düşən
şikəstəsi!
Qarabağın şikəst səsi!
Xocalının ürəklərdə
Şırım-şırım don bağlayan
Kimsəsizlik üzüntüsü!
Daş-torpağın qarış-qarış,
Aha dönüb, ərşə qalxan
Min ocağın, min tüstüsü!
Köhnə xalı:
Nəsiminin qürubundan
qopan üsyan!
«Ənəl-həqq»i damcı-damcı
Xəncər-xəncər tarixlərə
həkk edən qan!
Ağlar zaman, yanar dövran!
Aman Allah!
Səfi göylərdə
Ölüm qatarına düzülmüş,
Mavi qaqqıltılı,
Göz yaşları qanadına çırpınan
qərib durnaların
Harayı içimdə qanadı!
Kamança
Ana südü qoxumayan
Nəvazişi sazaq-sazaq,
çılpaq-çılpaq!
Qınaq-qınaq!
Danlaq-danlaq!
Körpələr evinin
Qocalmış dərdinə hopub,
Qapısına övlad əli toxunmayan!
Pəncərəsi xoş ovqata, mərhəmətə
açılmayan
qocalar evində,
Sitəm-sitəm qəm oxuyan anadı!
Kamança
Qəriblik qoxuyan dünyada
Qəriblərin tel-tel yanan,
obasıdır, elidir!
Şəhriyarın daş altında
körpüləşən əlidir!
Qurbaninin, Ağ Aşığın
Fanilikdən şikayətkar dilidir!
Kamança
Göyçə deyib, sızıldayan
Türklüyümün mərsiyəsi,
Təziyəsi, ağısıdır!
Dünya boyda diləyimin
Vətən boyda yarasıdır!
Kamança
Zindanların qapısını
ağladan!
Haqsızlığa açılan
Dəmir çarpayıların
Dəmir yaddaşını
yadan!
Şər-böhtana boyun bükən
Neçə-neçə günahsızın
Puçur-puçur, pöhrə-pöhrə
Arzusunu, diləyini
Naləsiylə qanadan!
Harda ötürsə, ötsün
Dərdimizdən yuxarıdı kamança!
Canımızda köklənibdi, elə bil
Qanımızın axarıdı kamança!
Babaların qəlyanında
Ötən günü tüstülədə-tüstülədə,
Nənələrə şərq dastanı söyləyir.
Ələmin dizinə baş qoyub,
Özünə neyləyir?
Neyləyir, bizə eyləyir!
KİMİYƏM
Bir az atam, bir az anam,
Bir az da özüm kimiyəm.
Dərdimin qanadı sınıb,
Aləmdə sözüm kimiyəm.
Qalib boyda zəfərsizəm!
Səngərimdə nəfərsizəm!
Yurda sarı səfərsizəm,
Ocaqsız gözüm kimiyəm.
Qarabağda vətən ölür!
Ah yanır, aman tökülür.
Papağım başıma gülür!!!
Nizamsız düzüm kimiyəm.
Məni məndə yoğurdular,
Dil-ağızdan qovurdular,
Qürbət boyu sovurdular!
Birim yox, yüzüm kimiyəm.
Tüstüm qalxır burum-burum,
Hislənir əzmim, qürurum.
Heykələ zarıyır xorum!
Sınmış gündüzüm kimiyəm.
Məcnun ömrü qəmdən alıb,
Fərəhini bəndə salıb!
Bir ünvansız gorum qalıb!
Dözürəm,dözüm kimiyəm.
|
