|
SÖZ DƏ BƏSİMDİ
Mən uça zirvəli dağ istəmirəm,
Dərə də bəsimdi, düz də bəsimdi.
Ağrılı-açılı cətin yoldansa,
Ağrımaz başıma iz də bəsimdi.
Ürək neçə dözsün min əziyyətə,
Bu dərdə bir ömür cətin ki, yetə.
Qovuşmaqdan ötrü haqq-ədalətə,
Bir olan Allahdan söz də bəsimdi.
Yazımı tərs yazıb tərs üzlü mələk,
Hayana fırladır carxını fələk?
Odlanıb yanmağa alov nə gərək,
Fələk üfürdüyü köz də bəsimdi.
SÖZÜM
Bilmirəm niyə girmir
oyuna sözüm.
Varağın kəfən olsun
boyuna, sözüm.
İcimdə qəm ağlayır,
Gözümdə nəm ağlayır.
Əldə qələm ağlayır
vayına, sözüm.
Alışır, söndürmürəm,
Hər qəlbi dindirmirəm.
Don ki, geyindirmirəm
soyuna sözüm.
BU SOYUQ YERDƏ
Qapanıb təkliyə şeir yazıram,
Yazıram ağrımın çanından cıxam.
Dərdi hopdurduğum misralarımla
Damarımdan vurub qanımdan cıxam.
Alovsuz oçaq tək tüstüləndikçə
Cəkir quçağına məni təbiət.
Həsrətim soyudu bu soyuq yerdə,
Qayğılar icində alışdım fəqət.
TƏKBƏNDLƏR
Səhərin sehriylə nura qərq olur,
Fikrimin günəşi oyanır yenə;
Yuxulu geçədən ayırır məni,
Sözüm sübh şehiylə yuyunur yenə.
***
Gah alcaltdın, gah da uçaltdın məni,
Görüm qara olsun üzün, a dünya.
Bu çavan yaşımda «qoçaltdın» məni,
Niyə qoçalmırsan özün, a dünya?
BİLMƏDİM
Yoruldum fikrimin qanadlarında,
Mən qara dünyamı yara bilmədim.
Dirilik suyunu icmədim, fəqət,
Bu ömrü sonuna vura bilmədim.
Geydiyim geçələr əynimə dardı,
Salavat cəkirəm Ayın üzünə.
Ümidim qaranquş, arzum bahardı,
Düşmüşəm xəyalın yolsuz izinə.
Mənimki gələndə fələkdən gəlir,
Sirli tilsimləri qıra bilmədim.
Məni yerə vuran bu qara fikrin
Arxasını yerə vura bilmədim.
BİLMƏZ
Mənim nələr cəkdiyimi
Dağlarda cən bilə bilməz.
Yığışıb yüz mələk gələ,
Bir əcəli silə bilməz.
Bu nə covğun, bu nə sazaq?
Gəl, yazını başdan yazaq.
Bəxtim gəzir məndən uzaq,
Yol azıbsa gələ bilməz.
Dünya, aşiqəm sözünə,
Düşdüm dağına – düzünə.
Mənim kimi dərd üzünə
Hec bir kimsə gülə bilməz.
SÖZ İLƏ OYNADIM
Dünyada bu qədər qəm cəkə - cəkə
Sevgidən yazmaqdan yorulmadım mən.
İnandım imana, haqqa, məsləkə,
Müqəddəs yolundan dönmədi qələm.
Dərdi qarşıladım gülər üz ilə,
Dözdüm hər zillətə, hər əziyyətə.
Oynadım söz ilə, güldüm söz ilə,
Mən sözlə qovuşdum hər səadətə.
Dərdlisən, bilirəm, qəm yemə, qələm,
Sabaha ümidim tükənən deyil.
Alışa bildisə eşq ilə, nə qəm,
Bu eşqin ocağı hec sönən deyil.
MƏN ÜMİD GƏMİSİYƏM
Mən qəm dəryasında üzən gəmiyəm,
Limanımdır bu sahilsiz dənizlər.
Yelkəni tutmuşam ağ buludlardan,
Mayakdır yoluma işıqlı sözlər.
Dalğaların qəzəbindən kecirəm,
Gecənin bağrını yaran Ay kimi.
Bu ünvandan o ünvana köcürəm,
Misralara hopdururam fikrimi.
Yenə qarşılayır qayalar məni,
“Titanik” həyatım cırpılır daşa.
Ümid dolu sabah haraylar məni,
Yaşa arzularla, ey ürək, yaşa!
|
|
