|
...kölgəsində
İnsan məğrur olar el kölgəsində,
Bülbül qərar tutar gül kölgəsində.
Bir sözü deməmiş götür-qoy eylə,
Üzün qaralmasın dil kölgəsində.
Ürəklə getməsən ayaq yorular,
Lilli su yan alar, göldə durular.
Zirvə var, baxanda gözün qaralar,
Dağ da var, sərindi yel kölgəsində.
Deyirlər yaxşılıq heç zaman itməz,
Çəkilən zəhmətlər hədərə getməz.
Gəlinlik duvağı həyanı örtməz,
Abırsız görmüşəm tül kölgəsində.
Gözəllik xətrinə üzə qovuşma,
Ürəkdən gəlməyən sözə yovuşma.
Haqqı tapdalayıb şəstlə sovuşma,
Qalmaz Haqqın əli əl kölgəsində.
Bir ömür kəsiyi hamımıza bəs,
Çalış gördüyün iş getməsin əbəs.
Səsinin səsini eşitməyən kəs,
Çox bəmlər gizlənib zil kölgəsində.
Adam var heç kimə yetirməz xətər,
Adam var İblisdən, Şeytandan betər.
Fəxrəddin, öz kölgən özünə yetər,
Tülkülər yatışar fil kölgəsində...
Arzu...
Duyğu kimi ürəyində yuva quram,
Uyğu kimi gözlərinlə yatam-duram.
Qana dönüb damarında axa billəm,
Ayna olub mən də sənə baxa billəm.
Qolbaq olub bəzək verəm biləyinə,
Məlhəm olub yaxılam mən ürəyinə.
Sırğa kimi sallanaydım qulağından,
Xoş ətrini iyləyəydim buxağından.
Sinəbəndtək bərq vuraydım ağ sinəndə,
Düymə olub parlayaydım köynəyində.
Arxalıqtək isidəydim bədənini,
Daraq olub darayaydım tellərini.
Qaşın olub daim süzəm yanağını,
Boya olub qızardam gül dodağını.
Yaylıq olub dolanaydım boğazına,
Qul olaydım çıxanda mən pişvazına.
Ömür boyu əlin ola əllərimdə,
Sən olaydın Fəxrəddinin taleyində...
Sevdiyim bir sənsən, bir də ki, bahar...
Yazçağı Günəşin zərrəsi kimi,
Hopaydım ruhuna, isindirəydim.
Sənin həyatını, könül mülkünü,
Baharın özütək bəzəndirəydim.
Sevgi nəğməsini oxumaq üçün,
Qonaydım quş kimi pəncərənizə.
Elə darıxmışam, vallah, səninçün,
Həsrətim sığmayır hətta dənizə.
Qara birçək olub sallana billəm,
O üzdən, bu üzdən yanaqlarına.
Yoluna qatbaqat xalılar düzəm,
Bir daş toxunmaya ayaqlarına.
Öpəm, əzizləyəm, duyam, iyləyəm,
Gözünü oxşayan dünyada nə var.
Car çəkib aləmə bunu söyləyəm,
Sevdiyim bir sənsən, bir də ki, Bahar...
Çəmənin şehi var ayaqlarinda...
Yamacda yağışdan sonra cücərən,
Çəmənin şehi var ayaqlarında.
Sən bir gül ağacı, mən də becərən,
Qanımın rəngi var yanaqlarında.
Ətirin bürüyüb yanı-yörəni,
Fırlanır başına xallı kəpənək.
Məskən eyləmişəm sənin kölgəni,
Qoxunu yaxından duyum mən, gərək.
Arılar sinəndən sorur şirəni,
Balın şirinliyi elə sənmisən.
Meh əsib varaqlar hər bir pərdəni,
Şeirimsən, yaranan nəğmələrimsən...
|
|
