|
***
Ağlamaq çarə deyildir, qəmə qəm qatma, yağış,
Özünü ağlamaq ilə belə aldatma, yağış.
Tökmə göz yaşını, kövrəltmə bu könlüm quşunu,
Məni də salma öz əhvalıva, ağlatma yağış.
Yadıma ilk görüşüm düşdü o gül üzlüm ilə,
Gəl aparma məni o günlərə, islatma yağış.
Mənim öz dərdi-qəmim bəsdi mənə, sən də gəlib
Birbəbir qəm dənəciklərini mənə atma yağış.
Məni məndən ala bildin sənə əhsən, amma,
Əvəzində mənə gəl dərd-kədər satma yağış.
Yağ, qoşulsun selə ruhum bu gecə getsin qoy,
Açılınca gözü ta ki səhərin yatma yağış.
Bu buludlar məni islatdısa sən agah ol,
Vəlinin batdığı həsrət selinə batma yağış.
***
Dost olub tülkülər ilə calaşan çaqqallar,
Qurdular qurda oyun ustalaşan çaqqallar.
Qurda meydan oxuyurlar, bu nə gündür, ya rəb,
Bir-birilə tikə üstə dalaşan çaqqallar.
Mərdə namərdcəsinə cırmaq atır hər dəfə,
Kölgəsində qul olub qurdalaşan çaqqallar.
Unudub keçmişini, kimliyini bir vaxtlar
Bakıda gölməçələrdə bulaşan çaqqallar.
Şuşada, Ağdərədə keyf eləyirlər indi,
Bir zaman evsiz-eşiksiz dolaşan çaqqallar.
Şirə, aslana dönüb nərə çəkir Topxanada,
Sübhəcən kol-kos içində ulaşan çaqqallar.
Nə bilərdik, Vəli, bir gün bizə xain çıxacaq
Evimizdə bizə çox doğmalaşan çaqqallar.
|
|
