|
BƏZƏN İSTƏYİRƏM
Bəzən istəyirəm neçə nəğməmi
Verəm küləklərin ixtiyarına,
Dolaşa cahanı, tuta aləmi
Sarıla günəşin şüalarına.
Bəzən istəyirəm neçə nəğməmi
Bəxş edəm dərədə çağlayan selə.
Aşıqlar sazında bulaq başında
Bir yeni məhəbbət bəxş edə elə.
Bəzən istəyirəm neçə nəğməmi
Tapşıram nəğməkar neçə bülbülə.
Sovuşduqca günlər, ötdükcə aylar...
Nəğməmi ötürə çiçəyə, gülə.
Çağlayan suyun da, ötən quşun da,
A dostlar, bilirəm ömrü gödəkdir.
Nəğməmi ellərə bağışlasam mən,
Qəlbində can kimi hifz edəcəkdir.
Ömrümün xəzanı yaxınlaşsa da,
Vəfalı dostlarım məni salamlar.
Yarımçıq şeirimi, illər ötsə də,
Əyər-əskiyimi ellər tamamlar.
18-12-2001
DÖZÜMLÜ OLDUQ
Dindi ağır toplar, yağdı mərmilər,
Səngərə daş, kəsək, qəlpə də doldu.
Soyuq qazmalarda yorğanım şinel,
Dəmir dəbilqələr balıncım oldu.
Uzanıb torpağa gündə yüz kərə,
Əlimdə qumbara, tankları pusdum,
Arxamda göy meşə, önümdə dərə,
Qollarım üstündə yaralı dostum.
Döyüşdə yox oldu ölüm qorxusu,
Atıldım alova, atıldım oda,
Ağrıtdı gözümü barıt qoxusu,
Bəzən tapılmadı içməyə su da!
Alovlar göylərə dirəndi dil-dil,
Gecələr anama məktub da yazdım.
Bir əlimdə silah, bir əlimdə bel,
Ölən dostlar üçün məzar da qazdım.
Keşikdə dayandım gecə sübhədək.
Qış günü üst-başım yağış, qar oldu.
Bir səhər sevinclə döyündü ürək,
Açıldı qarşımda Berlinin yolu.
Şad xəbər dolaşdı kəndi, şəhəri,
Gəldi zəfər günü, arzuma çatdım,
Qoynuna sindiyim nəmli səngəri,
Köhnə libas kimi çıxarıb atdım.
Qəhrəman şöhrəti qazanmasam da,
Gözümdə parladı zəfər arzusu,
Davanın cəhənnəm alovlarına
Mən də tullamışam ovuc-ovuc su!
1971
QÜRBƏTDƏ QALMARAM
Parisdə hörmətli Ceyhun Hacıbəyli ilə
1945-ci ildə görüşmüşəm
Firəng torpağında sovuşdu ömrün,
Üzeyir yasına gələ bilmədin,
Vətən həsrətilə əlində qələm,
Ürəkdən sevinib, gülə bilmədin.
Söhbət arasında dəfələrlə sən
Firəng torpağında mənə “qal” dedin.
Gözəllər yurdudur bu el, bu diyar,
Burda bir gözəl də “bəyən, al” dedin!
Ananı, bacını ağlarmı qoymaq?
Bu ki, ömürlükdə böyük günahdı.
Bəzən həyatından razı qalsan da,
Qəlbində dolaşan ağrıdı, ahdı!
A Ceyhun, Berlində bir millət oğlu,
Dedi türk elinə göndərim səni.
Sözünə baxmadın o mühacirin,1
Mən sevə bilmirəm qərib ölkəni.
Qürbətdə qalmaram bir gün də əsla,
Dözsəm də təkliyə, soyuğa, qışa.
Sənin salamını evə dönəndə,
Bil ki, çatdıracam dosta, tanışa.
Paris, 1945
HƏRBİ ƏSİRLƏR
O kimdir, yad elə olmaya ası,
O kimdir, ölümdən qaça, yayına?!
Bu zalım dünyanın min bir bəlası,
Sovet əsirinin düşdü payına!
Stalin bizləri satqın çağırdı,
Hitler diri-diri atdı alova:
Acı kədərimiz dağdan ağırdı,
Bizi parçaladı it qova-qova.
Qayıtdıq vətənə, sevinsin ürək,
Dedik ki, çatmışıq xoşbəxt bir günə.
Etibardan düşmüş artıq adam tək,
Qovdular Sibirə - uzaq sürgünə.
Hərəyə qoyuldu ləkəli bir ad.
Əsgər sayılmadı yaralımız da.
Ərindən boşandı kəbinli arvad,
Üzüyü qaytardı nişanlımız da!
1947
İGİD ƏSGƏRİK
Ay oğul, demirəm əlində silah,
Gülləyə tuş olub döyüşdə can ver.
Bəlkə sən atanın bircə oğlusan,
Yaralı əsgərə ürək ver, qan ver.
Heç nəyi cəbhədən əsirgəməyək,
Yağılar xalqımı kimsəsiz sayır!
Sən də mənim kimi, öz donluğundan
Qarabağ fonduna hərdən pul ayır.
Torpaq uğrundakı mərd şəhidləri
Nə bir yaddan çıxart, nə də ki, unut!
Tale zərbəsindən yetim qalmışa
Hər yerdə arxa dur, hər yerdə əl tut!
Arxa da cəbhədir, ön də cəbhədir,
Demək ki, düşmənin hökmü rəvandır.
Bu qədər vuruşlar, vaxtsız ölümlər;
Koroğlu yurdunda bir imtahandır.
Əzəldən bənzərik yatmış pələngə,
Bu gün nərə çəkib oyanmışıq biz,
Sinəmiz daşnağa polad bir sipər,
Tarixdə yüz dəfə sınanmışıq biz!
Biz igid türklərik ata-babadan,
Sarsılmaq bilmirik düşmən önündə,
“Müsəlləh əsgərik” oğullu, qızlı,
Şanlı yurdumuzun bu dar günündə.
1993
|
|
