|
DİZİNİ DAŞ APARAN OĞLAN
Məmməd Araza
Dizini daş apardı,
Gözünü yaş aparmadı.
Şalvarından dizi çıxmadı... çıxmadı...
Neynim...
Payını "qardaş" apardı,
Dərdini aparmadı.
Dərdi sözə-soya baxmadı... baxmadı...
Neynim...
HƏLƏ UŞAQ YAŞINDADIR
Dünya bir uşaqdır
Körpə bir uşaq,
Gözümüz üstündə bəsləməliyik.
Dünya bir budaqdır,
Yaşıl bir budaq,
Yaşıl taleyini kəsməməliyik.
Dünya bir uşaqdır
Südəmər bir uşaq,
Dünyanın sərhədli beşiyindəyik.
Dünya anam kimi mülayim, yumşaq,
Anamla dünyanın keşiyindəyik.
Dünya bir uşaqdır
Ağlı başında,
Yaxşını yamandan seçir birbəbir.
Dünya bir uşaqdır
Qoca yaşında,
Qocala-qocala müdrikləşibdir.
Dünya bir uşaqdır,
Göz olun ona,
Böyüyüb günəşə, aya qalxacaq,
Bu dünya heyrandı uşaq oynuna,
Böyük oyununa dözməyir ancaq.
ANAM
Məndən nigarandı,
Nigaran anam,
Elə bil, beşikdə körpə bəsləyir.
Məndən nigarandı,
Nigaran anam,
Oturub eyvanda məni gözləyir.
Qələmə aldığım hər nəyim varsa,
Həzin laylasıyla toxuyub anam.
Bir misra üstündə qəlbim qırılsa,
Tezcə ürəyimi oxuyub anam.
Anamım ürəyi mənim taleyim,
Darıxsam, əlini çiynimə qoyar.
Mən nəyi danışım, mən nəyi deyim,
Anam gözləriylə məni qoruyur.
KÜLƏYİN NƏ VECİNƏ
Bir dəli külək hərlənir,
Yerlə göy arasında.
Hərlənir qaramıza düşüb:
Aramıza düşüb,
Sıramıza düşüb,
Kimisə yoracaq.
Bir dəli külək hərlənir,
Bağçada - bağda.
Yarpağa nə var,
Xəzəl olacaq.
Budağa nə var,
O ki var
Bir-birini yolacaq.
Bir dəli külək bu meşəni "talayıb",
Ağacları var köndələn,
Ağacları var göydələn.
Biri küləklərin quyruğudu,
Biri ilahi buyruğudu.
Yazıq pöhrələrin gününə,
Yazıq körpələrin gününə.
Küləyin nə vecinə,
Ələsdi, Vələsdi,
Yoxsa nədi...
DÜNYA BELƏ GETMƏYƏCƏK
Duruşu özündən, boyu özündən,
Çörəyi özündən, suyu özündən.
Ruzusu başından yağan torpağım,
Şər götürməz.
Bir qarış torpaq da bir ulu kənddi,
Bir qarış torpaqda Kərəm olmuşuq.
Torpağı unutmaq ən böyük dərddi,
İşə bax, torpağı bölən olmuşuq.
Şər götürməz
Şüşə kimi bulağım,
Şər götürməz
Şuşa kimi oylağım,
Şər götürməz kökü Koroğlu olan.
|
|
