|
QAYIDA BİLMƏDİM
Arxamca çığıran bir səsə,
arxamca gələn bir haraya
qayıda bilmədim.
İllər girmişdi,
uzaq - uzaq yollar girmişdi
araya,
qayıda bilmədim.
Çox dedi, qayıt!
“Bu saat, bu an
sən geri qayıt!”
Qayıda bilmədim,
yollar uzaq idi,
yollar sazaq idi.
Çağıran qaldı arxada,
illərin o tayında,
səs də öz hayında.
hey səsləyir, səsləyir.
Kiminsə dönəcəyinə
ümid bəsləyir.
Çağıran qaldı arxada,
səsi yaylıq kimi
yellənirdi arxada.
Səsi bulaq kimi,
səsi göz yaşı kimi
sellənirdi arxada.
Qayıda bilmədim o səsə,
yellənirdi arxada.
“Bu saat, bu an
sən geri qayıt” harayına
qayıda bilmədim.
Qol - qola girmişdi illər,
baş - başa vermişdi zirvələr,
yaşın ağırlığı
girmişdi araya...
QIŞ DÜŞÜNCƏSİ
Təsəlli ola bilən gülüş kimi
çıxdı günəş,
işığını səpə - səpə.
Gözümüz işıq içə - içə,
günəşin soyuq təbəssümündən
ehtiyatla keçə - keçə,
dağ başında ağaran,
özünü günəşə verən
qışa tamaşa elədik.
Uzanmışdı üfüqdən - üfüqə
gərnəşirdi günəş işığında.
torpaq dincini alırdı
ondan aşağıda.
Zaman günəş təbəssümündən,
qarın parıltısı üstündən
ətrafı seyr edə - edə
öz yolu ilə gedirdi,
heç bir şeyi vecinə almadan...
BAXAN KİMDİ
Ürək, belə çığırma heç,
görən kimdi, baxan kimdi,
Bu işıqlı medalları
yaxana da taxan kimdi.
Ha zarı sən, ha zarı sən,
görəcəksən çox zoru sən,
özünü çirkdən qoru sən
ətək kimdi, yaxan kimdi.
Gəlirlər üstünə sənin,
baxırlar tüstünə sənin,
durublar qəsdinə sənin
çaqqal kimdi, xoxan kimdi.
Ürək, belə çığırma heç,
dərd adama gələndə güc,
bu dünyadan edəndə köç
göz yaşına baxan kimdi...
SÖZ ALDI
Ucalardan enməz idim,
məclislərdə dinməz idim,
yel vuranda sönməz idim,
söz aldı qoynuna məni.
Təmiz eşqim daha dərin,
əsiridir dərdi - sərin,
köks ötürdüm sərin - sərin
söz aldı qoynuna məni.
Dalğalanan bu həvəsim,
bu ömürdə dedim, bəsim!
Az qalırdı bata səsim,
söz aldı qoynuna məni.
Qərib idim bu mahalda,
üstüm, başım, eh, nə halda!
başım idi qeylü - qalda,
söz aldı qoynuna məni.
Az qalmışdı yolu azım,
özümə bir məzar qazım,
tükənirdi alın yazım,
söz aldı qoynuna məni...
YANIRAM
İndiki dəyirmançıların
unlu olmur üstü.
İndiki dəyirmançılar
xalqı elə üyüdür,
gözə görünmür üstü.
Üyüdülə - üyüdülə
xalqın səsi çıxmır,
boğulur öz içində.
Dəyirmanların görkəmi,
Dəyirmançıların vicdanı,
Hamısı bir biçimdə.
Bu dəyirmanları görə - görə
əlim bir yana çatmır,
yanıram öz içimdə...
BAHARDIR
Qış marığda durub,
hələ qaranquşlar gəlməyib,
ancaq bahardır.
Hələ arzularımız
çiçək açmayıb.
Yoxsulluq, dilənçilik
dərd əlindən baş götürüb
ilim -ilim qaçmayıb,
ancaq bahardır.
Yuxularımız çin olmayıb,
heç kim bilmir
neçin olmayıb,
ancaq bahardır.
Hələ dünyada
insan qanı axan torpaqla
qərənfillər bitir,
deyirlər bahardır.
Keçən günlərin
dilini bilən yox,
acından ölən çox,
Min cür oyunlara baxıb,
şirin - şirin gülən yox.
Əcnəbilər yatır kölgəmizdə,
axı, bahardır
günəşli ölkəmizdə!
|
|
