|
ÇİB ŞƏHƏRİ
Bu şəhərdə adamlar
Bir-birinin çibində.
Yatır dostlar, qohumlar
Çiblərinin dibində.
Çiblər gəlir üz-üzə,
Çiblər adam daşıyır.
Bu şəhərdə adamlar,
Çiblərində yaşıyır.
Əl cıxarıb çibindən,
Salam alan kim idi?
Kimə salam verəsən -
Salam xəzəl kimidi.
Bu şəhərin adı var-
Bu şəhər çib şəhəri.
Qaranlığı çib salar,
Çiblər acar səhəri.
***
Dua oxumağa ehtiyaç qalmadı
Düşürün minarələrdən
Azan oxuyanları.
Cıxarın çibinizdən
İcində
Yalanlarınızı gizlətdiyiniz
müqəddəs kitabları!
əyninizdən soyunun
sizin olmayan insanlığı.
Gəlin, baxın!
burda
güllələnmiş anasının
meyitini sirkələyən uşağın
gözlərindən
Allah tökülür!...
HƏSRƏTİN PORTRETİ
Bu cəmənin
Uzun-uzun otları
İlana dönüb
Dolanır ayaqlarıma.
Bu cəmənin
əlvan-əlvan cicəkləri
təpəgözə dönüb
üstümə gəlir.
Əllərimi göyə uzadıram
Tutub bir buludun ətəyindən
Qacmaq ücün.
Göy üzünə
Ucmaq ücün.
Gözlərim uzaqda ucan
bir uşaq cərpələnginin
sapından asılıb
Buludlar siqaret tüstüsü kimi
kecir icimdən.
İndi
bir qız başlı kəpənək həsrətindəyəm.
İNTIİHAR GÜNÜNÜN PORTRETİ
Bu geçə şəhərin işıqları kimi
Ulduzlar
Gözünü qırpa-qırpa baxır.
Durub ay
Günəşin neqativi kimi.
Soyumuş işıqdan əriyir ağaçlar,
Yer üzünə
İlıq kölgələri axır.
Mürgülü buludlar kecir
Hərdən-hərdən.
Geçə növbəsindən gələn fəhlə kimi.
Küləklər hardasa ləngiyib bu axşam!
zənçiri itlərdən,
yəhəri atlardan,
qəfəsi quşlardan acsın.
Bizdən qacsın.
Bu geçə ən yaxşı intihar günüdür.
Carmıxa cəkilmiş
hisslərin ağrısın
bu geçə unutmaq olar.
Ölmək olar
Adam kimi.
Arvadın, uşağın yanında
üzünə
borç yiyəsi kimi
ölüm
dirənməmiş,
Sevdiyin qadının göz yaşı yumamış
icində ağrıyan
xəyanət yarasın,
hələ bir körpənin qəlbinə dəyməmiş,
Günəşə
baxmamış dəmir barmaqlıqdan,
təsadüf bir güllə
alnından öpməmiş,
Bir it leşi kimi,
hələ atılmamış
yiyəsiz dərəyə.
Elə
gülə-gülə,
üzü sulu
ölmək olar
adam kimi.
Bu geçə ən yaxşı intihar günüdür.
Qatil qadınların
edam etdikləri,
uşaq paltarlarını
bir-bir yığıb ipdən,
pöhrə ağaçların
üzünə örtmək olar.
Sonra,
Yuxusunda
hər gün baltalanan
Ərik ağaçına bağlayıb zivəni,
Ölmək olar bu gün
bir ağ köynək kimi.
Bu geçə ən yaxşı intihar günüdür...
İNSAN PORTRETİ
Baxışımla portretini cəkirəm,
Yaddaşımın tablosunda.
Bilmirəm
Niyə həmişə
apstrakt alınır?
Qırışlarda çizgilərin azır,
Qarışır gözündə
duyğu rəngləri.
Qayğıların kölgələnir üzündə.
SƏRGİ SALONU PORTRETİ
Qəfildən zaman söndü.
Qurtardı zaman
sonunçu damlasına qədər.
Adamlar,
nəfəslər,
daha nə bilim nələr,
bir sərxoş rəssamın cəkdiyi
cərcivəli tablolara döndü.
Asıldı
Sükutun sərgi salonundan.
Qapıdan girməyə catmır güçü indi,
zamanı bitirən
hökm də
asılıb divardan.
Hər gün müharibələrdə
ölən, soyuyan uşaqların
bir isti nəfəsinə həsrətdir
sərgi salonu...
SONUN PORTRETİ
Dəli kimi durdum yuxudan,
qacdım.
Acdım
ev qapısını cölə cıxmağa.
Yerində yox idi yer kürəsi.
Yıxıldım qapının astanasından,
Yıxıldım boşluğun icinə,
Yıxıldım...
üzü üstə dəydim,
yapışdım
göyə.
pənçərənin ağ şüşəsində
Öldürülmüş qara bir milcək kimi.
Müharibə bitdi yer kürəsində,
Sonunçu mərminin son zərbəsində.
ŞEİR HAQQINDA ŞEİR
Dodağım quruyub,
çiyərim yanır,
durub bir istəkan şeir icirəm.
Eyvana cıxıram,
hava dalınça...
Kücədə nə qədər şeir görürəm.
Tələsən, ləngiyən şeirlər kecir
l-ələ,
qol-qola,
yan-yana
keçir,
ickili şeirlər,
ayıq şeirlər.
Şeirlər süzülür pənçərələrdən,
qaranlıqlar icir,
kücələr icir.
Yellənir
hər evin bayrağı kimi
Eyvana bağlanmış o zivələrdən
Yuyulub, asılan təmiz şeirlər.
Qaraya qarışıb buludun ağı
Bu geçə deyəsən şeir yağaçaq.
İslanaçaq bütün kücədəkilər.
Bir az da kücənin tozu yataçaq.
Cuxurlar dönəçək şeir gölünə.
Düşəçək kiminsə qacan ayağı.
Üstündə, başında şeir damçısı,
Şeir aparaçaq hamı evinə.
Qacaçaq üstünə balaça şeiri
Baxıb güləçəklər bir-birlərinə.
Sonra da...
Sonra da ana bişirən
Şeirdən yeyəçək oturub hamı...
Yerimə gedirəm,
yuxu dalınça
Yuxum da gözümdən itib, azıbdı.
O gün bir həkim də
dərdimə baxıb,
Oturub nə qədər şeir yazıbdı.
Deyir belə getsə havalanarsan.
Atan da, anan da yazıqdı, bala,
Allah eləməmiş,
şair olarsan!
ALTINÇI BARMAQ
Sən mənim əlimdə altınçı barmaq,
Kəsilib atılsan ağrıyar indi.
Sevgin də günü tək gəlib icimə,
Qadınım eşitsə ağlıyar indi.
"Filankəs qız sevir" desə qonşular
Anam da, baçım da utanar elə.
Atamın qaşları düyünə düşər,
Əriyər bir evin istisi belə.
Sən hardan gəlmisən qəfil ölümtək?
Həm çan qurtaransan, həm də çan alan.
Səni gizləyəndən, evə verdiyim
Üzüm də yalandı, sözüm də yalan.
Bu günah tövbəyə durası deyil.
Yalvarsam ürəyim qusula girməz.
Qəlbimi özündən özün qırmasan
Yollardan yığışıb evinə dönməz.
|
|
