|
GÜN CIXDI QƏFİLDƏN
Gün cıxdı qəfildən
Gözlərimi əritdi,
Gözlərim yaşa cıxdı.
Hanı dünyanın adamı?!
Ha uzatdım əllərimi
Əllərim boşa cıxdı.
Allahın fağır taleyi
Mən yazığa yiyələndi...
Ürəyimdə yer verdiyim
Ürəyimi bəyənmədi,
Başa cıxdı.
Elə bağlanıb ki, bu bəxt,
Cətin bir də acıla.
Qara günün əlindən
Axır qapqara olaçam.
Bir də baxıb görəçəklər
Qaranlıqda yoxa cıxdım.
UŞAQSIZ ANA
Kipriyində yaş qalmışdı,
Ürəyində daş qalmışdı,
Necə ildi usaqsızdı,
Necə ildi əli-qolu boş qalmışdı.
Boş qalmışdı evi-eşiyi,yorğan-döşəyi,
Hələ doğmadığı balasının beşiyi…
Necə ildi soyumurdu ürəyinin bala odu,
Onun-bunun balasını əzizləməkdən
uşaqsız anaya cıxmışdı adı.
Hərdən öz- özündən cıxırdı,
Gileyini dodağından yıxırdı,
Yıxırdı dərdini-sərini yerin-göyün üstünə,
dayanırdı dünyanın qəsdinə,
Tuturdu göyün yaxasından
Gileyini yağış kimi yağdırırdı
Allahın basına:
Hamının balası var,
Lap elə həyətdəki itin də, pişiyin də,
Ürəyimin eşiyində yaşayanlar bilmirlər,
bəs, sənin ki xəbərin var,
güçün var, hünərin var.
Sən istəsən eliyərsən,
Allahsan, Allahsan axı.
Ürəyimi iki bölən bu ağrı,qorxu niyədi?
Necə ildi üzüm sənə, əllərim isə göyədi…
Yenə bir gün gözlərindən yaş axdı,
Iri-iri damçılar düşdü dərdinin üstünə
dərdini sirkələdi
Dərdindən uşaq səsi hərdən gülümsəməsi,
geçələr oyanması, ağlayıb dayanması
Töküldü səpələndi.
Birdən dodaqlarından ağrıları dilləndi:
Mən nəyin çəzasını cəkirəm belə, Allah,
Gözlərimdə yaş qalmadı, yaşım qara gilə, Allah,
Bu bəxt mənim bəxtimdirmi?
Acammıram, sirr demişəm,
Allah mənə bir övlad ver, güçüm özümə catır,
özümü nəzir demişəm.
Gün kecirdi, ay ötürdü,
Necə-necə yay ötürdü,
Yaşın üstə yaş gəlirdi,
Qışın üstə qış gəlirdi,
Gələn ağrıyla gəlirdi,
Gedən yapışıb qalırdı
Ürəyinin yaxasına,
Hərdən balaça usaqlar
girirdi yuxusuna.
Gülürdü,
geçəyarı dəli kimi gülürdü,
Ərinin səsinə oyanırdı birtəhər,
onunku da bura qədər…
Günlər bələçə kecirdi,
Başındakı qara saclar,
çavanlığına qoşulub qacırdı,
Qoçalırdı…
Qoçaydı o,
Bütün uşaqlı analardan uçaydı o.
Ürəyində ağrıları başlamışdı,
Ağrısını unutmuşdu,
Ağrısını boşlamışdı,
Gün ötmüşdü, vaxt kecmişdi,
O beləçə yaşlanmışdı…
Bir gün yenə ağrılar
Tutdu urəyinin zəif yerindən,
Cırpdı ora-bura, sürüklədi,
sirkələdi,
Yerindəçə durub düşdü,
Gözlərinə qürub düşdü,
Əlini ürəyinin üstünə cəkdi,
Yüklü kipriklərini qaldırıb
gözünü yerə dikdi.
Allahı axtarırdı buludların arasında,
Min çür ağrılı sual gizlənmişdi
gözlərinin qarasında.
Təəssüflü baxışları Allahdan gileyli idi,
O, övlad həsrətindən
ömrü boyu Leyli idi.
Beləçə, beləçə… elə həmin gün,həmin geçə,
Qaranlıq kecdi gözündən,
Soyuq ter icdi üzündən yanındakı mələklər,
Ağaçlar sirkələndi, sərin-sərin əsdi küləklər.
Ruhu sürüşdü bədənindən qalxdı buludların yanina,
Bir çəsəd də belə düşdü torpağın qara çanına.
Gözlərindəki yaşlar doğmadığı balasının yaşı ilə həmyaş idi,
Onun qara dərdləri qəbrinə başdaş idi.
Göyə getdi, dərdlərini söyə-söyə getdi.
Yerlər uşaqsız yaşatdı bu uşaqsız qarını,
Kim bilir… bəlkə ruhu doğaçaqdı
Özü doğmadığı övladlarını.
|
|
